Solomon Mamaloni

Solomon Mamaloni

Data i miejsce urodzenia	23 stycznia 1943 San Cristobal
Data i miejsce śmierci	11 stycznia 2000 Honiara
premier Wysp Salomona
Okres	od 31 sierpnia 1981 do 19 listopada 1984
Przynależność polityczna	Ludowa Partia Sojuszu
Poprzednik	Peter Kenilorea
Następca	Peter Kenilorea
premier Wysp Salomona
Okres	od 28 marca 1989 do 19 czerwca 1993
Poprzednik	Ezekiel Elebua
Następca	Francis Billy Hilly
premier Wysp Salomona
Okres	od 7 listopada 1994 do 27 sierpnia 1997
Przynależność polityczna	Grupa na rzecz Jedności Narodowej i Pojednania
Poprzednik	Francis Billy Hilly
Następca	Bartholomew Ulufa’alu

Solomon Mamaloni (ur. 23 stycznia 1943 na wyspie San Cristobal, zm. 11 stycznia 2000 w Honiarze) – salomoński polityk, premier Wysp Salomona w latach 1981–1984, 1989–1993, 1994–1997, także główny minister Wysp od 28 sierpnia 1974 do 14 lipca 1976 (za czasów zależności od Wielkiej Brytanii).

Jego ojciec był politykiem samorządowym w Makirze i członkiem rady legislacyjnej. Od 1964 do 1966 studiował na college’u Te Aute w Nowej Zelandii. Od 1966 pracował w administracji Wysp Salomona. Od 1970 do śmierci (z przerwą na lata 1977-80) członek rady zarządzającej (która od 1974 stała się parlamentem).

Był działaczem Ludowej Partii Sojuszu (znanej też jako Grupa na rzecz Jedności Narodowej i Pojednania), a od lat 70. do 1997 jej prezesem. Odegrał istotną rolę w uzyskaniu przez państwo niepodległości w roku 1978. W wyborach do Parlamencie Narodowym reprezentował okręg West Makira. Był liderem opozycji w latach 1980–1981, 1984–1988, 1993−1994 oraz od 1998 do śmierci. Po raz pierwszy został premierem w 1981 po upadku rządu Petera Kenilorei, gdy uformował rząd koalicyjny z Narodową Partią Demokratyczną. W wyborach z 1984 jego partia zdobyła najwięcej mandatów, ale nie utworzyła rządu. Udało się to po głosowaniu z 1989, gdzie Ludowa Partia Progresywna zdobyła aż 23 miejsca z 38. Po wyborach 4 lata później na premiera desygnowano lidera zwycięskiej partii SIGNUR Francisa Hilly’ego Billy’ego, ale po roku Mamaloniemu udało się sformować kolejny gabinet. Wobec oskarżeń o korupcję wymienił 5 ministrów, a w partii dokonał się rozłam. Głosowanie z 1997 dało partii 21 miejsc z 50 w parlamencie, ale Mamaloni nie stworzył rządu i na rok utracił stanowisko szefa opozycji. Względem otoczenia polityka padały zarzuty o korupcję.

Zmarł wskutek choroby nerki 11 stycznia 2000 roku w szpitalu w Honiarze. W tym mieście pochowano go 13 stycznia.

Był trzykrotnie żonaty, z pierwszą żoną miał dwójkę, a z trzecią trójkę dzieci.